مدل لباس بندری کرپ حریر

مدل لباس بندری کرپ حریر + با پوشیدن این لباس های جذابیت بی نظیری خواهید داشت در سایت موسوی ها .امیدواریم این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

لباسهای بندری زنانه طرح های زیبا و متفاوتی دارند و با پارچه های خنک دوخته می شوند. انواع مدل لباس محلی در اندازه های بلند تا مچ پا و یا تا زیر زانو دوخته می شوند و انتخاب هر یک از این اندازه ها برای هر منطقه از بندر متفاوت است.

انواع لباسهای بندری زنانه دارای نقش و طرح و رنگ های زیبایی هستند و بیشتر زنان بندر لباسهای خود را از بین رنگ های آبی و بنفش و صورتی و سبز انتخاب می کنند. تنوع در طرح و نقش و رنگ لباسهای بندری مدل این نوع لباسها را متمایز و متفاوت کرده است.

مدل لباس بندری، در انواع طرح های پیراهن گون و کندوره و چینی و پیراهن گشاد عربی و … دوخته می شوند که در این میان پیراهن کندوره از انواع طرح های پرطرفدار در بین زنان بندر است. طرح های پیراهن های کندوره نظیر پیراهن گاندورا اسپانیاییو اروپایی است و این نوع لباس بیشتر در بندر عباس و بندر کنگ و بندر لنگه و بندر خمیر مورد استفاده قرار می گیرد.

مدل لباس بندری کرپ حریر یک نوع لباس سنتی ایرانی است که از جنس کرپ حریر ساخته می‌شود. این نوع پارچه بافته شده است و دارای بافتی خاص و ظاهری شکوفا و درخشان است. مدل لباس بندری کرپ حریر معمولاً شامل یک پیراهن بلند با آستین‌های بلند و دامن گشاد و بلند است. رنگ‌های زنده و جذاب، طرح‌های هنری و تزئینات دست‌ساز روی این لباس‌ها به عنوان جزئیات تزئینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این لباس به عنوان یک لباس سنتی در منطقه بندرعباس و سواحل خلیج فارس، به خصوص در مناسبت‌های خاص مانند عروسی ها، جشن های محلی و تمامی مجالس رسمی پوشیده می شود.

مدل لباس بندری کرپ حریر یکی از مدل‌های سنتی و محبوب در ایران است. این مدل لباس اصالت و زیبایی فرهنگ بندری را به خوبی نشان می‌دهد. تاریخچه این مدل لباس به قرون گذشته بازمی‌گردد.

اصل و نسب این لباس به منطقه بندرعباس در استان هرمزگان در جنوب ایران است. بندرعباس یکی از قدیمی‌ترین و پرتاریخ‌ترین شهرهای ایران است که در طول تاریخ با تجارت و صادرات به کشورهای همسایه، فرهنگ و هنر خاص خود را شکوفا کرده است.

ماده‌ای که در ساخت لباس بندرعباس استفاده می‌شود، حولۀ نخ پشم حلقوئیدۀ عاب دار است. نخ پشم حلقوئیدۀ عاب دار، بافت خاص و منحصر به فرد خود را دارد که به آن “کَلا” نام داده می‌شود. این نخ بافته شده به صورت مجازی و در طول زمان، به صورت دستی و با استفاده از دستگاه‌های بافندگی سنتی تبدیل به پارچۀ کرپ می‌شود.

لباس بندرعباس کرپ حریر از قطعات مختلف تشکیل شده است. قسمت بالای لباس، یعنی “جامه”، که بخش عمده‌ای از لباس است، با رنگ‌ها و طرح‌های مختلف تزئین شده است. همچنین، “شال” نیز یک قسمت جداگانه از لباس است که در دوران سابق بر روی سر قرار می‌گیرد.

اصالت و زیبایی لباس بندرعباس کرپ حریر باعث شده است که در فضای هنر و مد جای خود را پیدا کند. این لباس در مجالس و رویدادهای خاص به عنوان یک لباس سنتی و شاداب پوشیده می‌شود و جذابیت خاص خود را به نمایش می‌گذارد.مدل‌های لباس بندری کرپ حریر متنوع هستند و به طور کلی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱٫ لباس بندری با دامن: این نوع لباس بندری دارای دامن دراز است و معمولاً با بالاهای مختلفی همچون تاپ، بلوز یا شیرت ترکیب می‌شود.۲٫ لباس بندری با شلوار: این نوع لباس بندری شامل شلوارهای وسط کمر، شلوارهای جین یا شلوارهای پاکت دار است. این لباس‌ها معمولاً با تاپ یا بالای مناسب دیگر ترکیب می‌شود.

۳٫ لباس بندری با پالتو: در این نوع لباس بندری، پالتو چکمه‌ای گسترده و دراز قابل رؤیت است. این پالتو را معمولاً با چادر، روسری یا تور خود تطابق میدهید.۴٫ لباس بندر ساده: این نوع لباس بندری به صورت ساده و بدون طرح یا دوخت خاصی است. این لباس‌ها معمولاً در رنگ‌های متنوع و یکدست تولید می‌شوند.

سورو یا سوروپ همچنین به عنوان “سوروپ بندری” شناخته می‌شود، مدلی از لباس زنانه است که در ایران و کشورهای خلیج فارس بسیار محبوب است. این لباس از دو بخش تشکیل شده است: بالای بدن و شلوار.

بالای بدن سورو معمولاً شبیه یک تونیک بلند است که تا مچ دست یا کمی بالاتر از مچ دست می‌آید. این بخش از پارچه‌های مختلفی مانند نخ، پنبه، مواد مصنوعی یا حتی ابریشم ساخته می‌شود. طرح و رنگبندی این بخش ممکن است بسیار گسترده باشد. بعضی از سوروها به صورت ساده و بدون طرح و دیگران با طرح‌ها و کارهای دستی زیبا تزئین شده‌اند.

در تحقیقات صورت گرفته، لباس محلی به لباسی گفته می شود که افراد بومی یک منطقه آن را می ‌پوشند و این لباس به طور معمول برگرفته از آداب و رسوم هرمنطقه با توجه به منابع موجود در آن است. پوشش محلی در شهرها و روستاهای نزدیک به هم نیز تفاوت چندانی ندارد و این موضوع را می‌توان باتوجه به فرهنگ نزدیک آن‌ها به یکدیگر، شرایط اقلیمی مشابه و منابع موجود، تقریبا یکسان توجیه کرد.

با توجه به این که استان هرمزگان، اقوام زیادی را از جمله عرب زبان و بلوچ درون خود جای داده اما لباس محلی و سنتی آن خاص و منحصر به فرد است. لباس محلی هرمزگان به گفته ی برخی محققان شباهتی به لباس‌های هندی و عربی دارد و این شباهت بیشتر مربوط به زری دوزی و مشابهت زیورآلات این منطقه با کشور هندوستان یا طرح لباس بندری با لباس مردم امارات است.

پوشش زنان و مردان هرمزگانی، هنری است که با وجود گذشت زمان وشاید به خاطر استفاده از آن، خیلی رنگ و بوی کهنگی به خود نگرفته است و به لحاظ نقش، طرح و رنگ زیبایی خاص خود را دارد و شلوارها و پیراهن‌های بندری زنانه بیشتر رنگ های روشن آبی، بنفش، صورتی و سبز بکاررفته است.

اغلب زنانی که در جنوب ایران مشاهده می کنید شلوارهایی با دمپای تنگ به پا دارند که به آن ها شلوارهای بندری گفته می شود. این شلوارهای که عمده پوشش زنان هرمزگان محسوب می شودو از مچ پا تا زانو تنگ بوده و از زانو تا کمتر حالت لوزی شکل دارند که شرایط راحتی را به وجود می آورد. رنگ قالبی که برای شلوارهای بندری مورد استفاده قرار می گیرد سبز، قرمز،زرد، آبی و نارنجی است و جنس پارچه های مورد استفاده تترون، پوپلین و چیت برای لباس های روزمره خودشان و از پارچه‌های کلفت و زری‌دار مثل اطلس و زربفت و ساتن برای مجالس و عروسی‌ها نیز استفاده می کنند. برای راحتی در هنگام پوشیدن دمپای شلوار را به‌طرف داخل پا چاک می‌دهند که با زیپ و یا دکمه‌ای دست‌ساز بسته می‌شود.

یکی از مهمترین بخش های پوشش زنان هرمزگان پیراهن است که شامل انواع کندوره، گون، اشکم، نشته، آستین فراخ، کلوش، چینی، گشاد عربی و ساده شلالی نیز می شود. هر کدام از این پیراهن در سبک های مختلفی دوخته می شوند و مدل های مختص خودشان را دارند.